dief en pestkop .....

Ik kreeg gisteren alweer een update over Missy.
Ellen schrijft:
"je geeft haar onderdak voor tijdelijk, maar ze weet ons beide zo te bespelen dat ze mag blijven.....
je geeft haar eten, niet het goedkoopste en ook geen blik, en wat doet dat monster uit dankbaarheid.....? mijn brinta op(vr)eten als ik ff niet kijk.
haar jachtinstinct is ze ook niet kwijt als je ziet hoe ze achter de papegaai bono jaagt. gelukkig laat bono dr eigen niet kennen en bijt net zo hard terug. maar het fixeren en daarbij "mekkeren" is en blijft leuk".

Ik geniet enorm van dit soort updates en de foto's, en ook de Stichting Zwerfkatten Amsterdam hangt de updates over Missy op hun prikbord als positief steuntje voor de vrijwilligers en bezoekers. Missy's verhaal is ook op de gloednieuwe website van de SAZ opgenomen www.zwerfkattenamsterdam.nl/






Ik had dit bericht ook op het kattenprikbord gezet, en daar reageerde Ellen nog:
"bono is ook helemaal niet bang. we hebben haar met 5 weken in huis gekregen en weet niet beter als dat de poezen en honden erbij horen. natuurlijk proberen zeker de jongere katten te jagen op bono. maar bono heeft daar echt maling aan.

maar voor iemand zich druk maakt of missy wel gewenst is kan ik zeggen dat ze bij ons blijft tot haar dood. ook al maakt ze me midden in de nacht wakker met haar harde klagelijke gemiauw, ook al eet ze al mijn brinta op. vanmorgen lag ze weer lekker bij mij op schoot en dan geniet ik van dit schooiertje dat iedereen om haar fluwelen pootje draait. zelfs mijn vader die toch geen kattenman is."
ellen

Het gaat prima met Missy!

Het gaat nog steeds uitstekend met Missy.
Een paar weken geleden hoorde ik van Ellen dat deze jongedame voor de duvel en z'n ouwemoer niet bang is. Ze zat vanuit de buitenren met haar poot te proberen bij een fel blaffende buurhond te komen om die even mores te leren......Het kan ook haast niet anders of deze jonge Mokumse straat/tuinkat heeft in haar verleden goed geleerd zich te verdedigen. Ik ben trots op haar. Binnenshuis gaat het zo te horen prima met haar en de andere 9 katten en 4 honden.

Wel erg leuk: kreeg ik op m'n verjaardag een cadeautje in de vorm van Missy die bij Ellen en Arie mocht blijven, nu kreeg Arie op zijn verjaardag ook een cadeautje: er waren puppies geboren waar zij er straks eentje van krijgen. Ik kan me zó voorstellen dat ze vol verwachting zijn: welk puppy gaat het worden....ze weten het pas over zo'n 7 weken.Hier weer wat foto's van Missy, én van het nestje pups. Ik vind ze zo schattig, en eentje ervan gaat tenslotte een huisgenoot van Missy worden.

Almina gesproken.......

Een paar dagen geleden parkeerde ik m'n auto in de straat hierachter, en toen kwam ik Almina tegen, het zusje van Ilkay. Ze liep vergezeld van een groep vriendinnetjes een stukje met me mee. En natuurlijk was de eerste vraag naar Almina....oh, nee....Missy Almina. Tja, 't is een lange naam om te onthouden voor een meisje van 8 jaar, en natuurlijk heeft ze haar eigen naam als eerste paraat. Ik heb de groep meiden verteld over het nieuwe leven van Missy. Het bleek dat broertje Ilkay er nog niet toe gekomen was om z'n kleine broertjes en zusje dit weblog te laten zien....
Het leven gaat weer z'n gewone gangetje voor m'n achterbuurkinderen. Vakantie is voorbij, ze gaan weer naar school, Missy is niet vergeten maar wel al grotendeels een herinnering. En ik denk dat het op die leeftijd ook vanzelf zo gaat....

Almina met haar tweelingbroer en jongste broertje bij mij op een eerder bezoekje. Onder Ilkay's toeziend oog gedragen ze zich voorbeeldig op visite.