Missy m'n liefie.....

Als ik nieuwe foto's krijg van Ellen, dan bekruipt me altijd een gevoel van weemoed. Missy, m'n meisje. Hoe kun je nou een katje missen als je haar nooit ziet. En ook niet kent? Altijd als ik aan Missy denk zie ik haar glashelder zoals ze in het zonnetje beneden in de tuin lag, omhoogkijkend toen ik haar vanaf m'n balkonnetje riep. Zo mooi en slank en jong. Op dat moment is er tussen ons iets overgesprongen. Ik kon toen niet weten dat ik haar een aantal maanden later naar Ellen toe zou brengen.

Het gaat goed met Missy. Ze is "pleegmoeder" geworden van Eloïse: ze spelen, wassen mekaar, slapen bij mekaar. Rennen met zijn 2tjes keihard door het huis heen zo naar buiten de ren in. Kortom...ze heeft het geweldig naar haar zin.