Missy Almina gevangen en naar Voorburg

Hier is Missy net gevangen, en wordt er een deken over de vangkooi gedaan om haar te kalmeren. Ik kon het nog net vanachter de struiken vastleggen. Het vangen heb ik niet gezien: we moesten met z'n allen naar binnen behalve de vangster.














Ilkay, trots en opgelucht dat "zijn" Missy eindelijk een beter lot krijgt.




























Missy zit hier in het katerverblijf. Ellen heeft haar net uit de vangkooi gehaald en kan haar al meteen aanhalen. Ilkay kijkt toe.














Verslag:
Gisteravond kreeg Missy nog eten, waar ze trouwens al om stond te vragen.....slim katje.....bliksemsnel had ze doorgekregen waar ze eten kon krijgen. Ze kreeg volgens de instruktie vanochtend geen ontbijt, en toen ik 's middags uit m'n werk kwam zag ik dat ze in Ilkay's tuin onder z'n balkon stond te vragen om voer.

De kattenvangster van de Stichting Amsterdamse Zwerfkatten kon meteen al komen i.p.v. vanavond 8 uur. Ze had een collega bij zich plus 2 kooien.
De grote vangkooi werd neergezet, voer erin, luikje omhoog met touw eraan, en al meteen hoorden we een buurvrouw op een balkon zeggen: "ik zie haar al".... Wij doken met z'n allen het huis in zodat de vangster alleen met Missy was. En binnen minder dan 2 minuten was de klus geklaard. Missy schrok vreselijk en ging tekeer, maar een deken over de kooi maakte haar meteen stil.

Tussen haakjes: het schreeuwen hield op vanaf het moment dat we haar gingen voeren. Ze was volgens ons niet eens krols: ze was gewoon aan het verhongeren. Verderop was een vrouw die geen katten heeft, maar wel altijd zomaar een bordje eten neerzette voor alle katten uit de buurt. Deze vrouw was op vakantie gegaan zonder zich te realiseren dat er dan dus geen vervanging was. En vanaf dat moment is Missy gaan schreeuwen van de honger.

Ilkay en ik vonden het bloedspannend, en op de foto's zie je hem trots naast de kooi. Afscheid van de dames van de stichting, en toen het volgende avontuur in de auto. Met de deken half over de kooi konden we Missy goed zien liggen, pootjes onder zich gevouwen, heel rustig naar buiten kijkend. Het deed haar allemaal niks, of we nou 50 of 100 km. reden.

Bij Ellen is ze meteen in haar nieuwe verblijf gezet. En kon ik nog eens goed zien hoe mooi ze was. Leeftijd van 5 maanden die ik geschat had was duidelijk te weinig, maar ik had me vanochtend gerealiseerd dat ik ook alleen maar met grote Maine Coons / Perzen leef.....dus ik heb een vertekend beeld.
Ellen heeft haar goed bekeken en schatte haar wat ouder. Ze is echt ontzettend lief, en zowel Ilkay als ik hebben echt een gevoel van pijn dat we haar moesten achterlaten. Wetende dat ze niet beter terecht had kunnen komen. Maar oh wat zullen we dit meissie missen.

Hier nog wat foto's ter aanvulling op de prachtige foto's van Ellen (en Ellen: bedankt dat je me meteen belde over hoe het ging. Daar ben ik erg blij mee)
Iedereen dank die meegeleefd en geduimd heeft.

Ilkay m'n vriend...zonder jou was dit nooit gelukt. Want ik kon op 2-hoog niks beginnen. Je hebt je fantastisch aan alle afspraken gehouden, klokslag 8 uur 's avonds werd Missy's diner geserveerd. Je bent vroeger opgestaan voor haar ontbijt ondanks dat je vakantie hebt. Je hebt het echt geweldig gedaan. Heel hartelijk bedankt.

************************************************************************************

En hieronder het eerste bericht van Ellen op het prikbord, terwijl Ilkay en ik doodmoe maar gelukkig weer op de terugweg naar huis waren:

vanmiddag is bij Marga en Ilkan Missy gevangen. vervolgens hebben marga en ilkan missy bij ons gebracht. missy is een erg mooi en lief poesje van een maand of 7 oud.
ze heeft een heel blikje gourmet op en viel ook gelijk aan op de harde brokken.
ik stond eigenlijk in 2strijd. zal ik gelijk met haar naar de dierenarts gaan of wachten tot maandag? ik ben vanavond maar gegaan. gewoon om te laten kijken of ze misschien al gechipt had geweest.
ze was dus niet gechipt. inmiddels heeft ze wel een chip en is ze ingeent en ontwormd. donderdag de 11e moet ik haar brengen om 9 uur en dan wordt ze gesteriliseerd.
ze zit nu weer in het katerverblijf. maar ik denk dat ik haar zaterdag introduceer bij mijn katten.
de schoonmoeder van de dierenarts assistente zat ook in de wachtkamer met haar katten en zij zoekt nog een poesje. dus wie weet. ik hou jullie op de hoogte.
ellen